Tamiya 25412 British Army Centurion Mk.III

A 41 Centurion był brytyjskim czołgiem szybkim, klasyfikowanym czasami jako podstawowym,  z okresu II wojny światowej oraz Zimnej Wojny. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1944 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1945-1962, kończąc się wytworzeniem 4423 egzemplarzy. Centurion był napędzany silnikiem Rolls-Royce Meteor V12 o mocy 600 KM . Uzbrojenie pojazdu w wersji podstawowej to pojedyncza armata HV kal. 77 mm, 1 działko Polsten kal. 20 mm oraz 1 karabin maszynowy Besa kal. 7,92 mm.

Centurion powstał w wyniku doświadczeń wyniesionych ze starć pancernych w Afryce Północnej w latach 1942-1943. W 1944 roku były gotowe pierwsze makiety wozu oraz jego prototypy, a w 1945 roku dostarczono kilka egzemplarzy do wojsk brytyjskich walczących na terenie Niemiec, nie zdążyły jednak wziąć udziału w walkach. Projektując Centuriona położono w nim nacisk na wysoką mobilność, możliwie jak najlepsze opancerzenie oraz zastosowanie armaty mogącej zwalczać nawet najcięższe wozy niemieckie, a później radzieckie. W toku eksploatacji okazało się również, że Centurion cechował się niską awaryjnością oraz wysoką podatnością na modernizacje. Wszystko to sprawiło, że przez wielu analityków jest zaliczany do grona najlepszych czołgów okresu Zimnej Wojny. W toku produkcji seryjnej powstało wiele modernizacji tego udanego wozu. Jedną z nich był Centurion Mk. 3, który otrzymał armatę 20-funtową (kal. 86 mm.) czy też jedna z najbardziej udanych wersji – Centurion Mk. 5 uzbrojony już w armatę kal. 105 mm. Czołg Centurion wziął też udział – z powodzeniem – w wielu konfliktach zbrojnych, m.in.: w wojnie koreańskiej (1950-1953), gdzie przewyższał konstrukcje amerykańskie i sowieckie, w wojnie indyjsko-pakistańskiej z 1965 roku, wojnie sześciodniowej (1967), wojnie Yom-Kippur (1973) czy wojnie w Libanie z 1982 roku. Był też szeroko eksportowany do m.in.: Austrii, Australii, Indii, Izraela, Kuwejtu, RPA czy Szwecji.