Airfix 50069 HMS Belfast

HMS Belfast (C35) był brytyjskim krążownikiem lekkim z okresu II wojny światowej oraz doby powojennej. Stępka pod tę jednostkę została położona w 1936 r., a wodowanie nastąpiło w marcu 1938 roku. Całkowita długość okrętu wynosiła w chwili wodowania 187 m, przy szerokości 19,3 metrów. Wyporność dochodziła do ok. 11.500 ton, a prędkość maksymalna to ok. 32 węzły. Uzbrojenie w chwili wodowania składało się między innymi z 12 dział kal. 152 mm, 12 dział kal. 102 mm, 16 działek przeciwlotniczych kal. 40 mm czy dwóch potrójnych wyrzutni torpedowych kal. 533 mm.

HMS Belfast (C35) był jednym z dwóch krążowników klasy Edynburg. Jednostki tego typu zostały zaprojektowane i były budowane jako rozwinięcie typów (podtypów) Southampton i Gloucester.  W  stosunku do swych poprzedników jednostki tej klasy posiadały przede wszystkim silniejsze uzbrojenie przeciwlotnicze oraz lepsze opancerzenie. Dalekim zmianom uległa również architektura nadbudówek i rozplanowania przestrzeni na okręcie. Służba HMS Belfast w II wojnie światowej rozpoczęła się bardzo niefortunnie, bowiem w listopadzie 1939 r. krążownik wszedł na niemiecką minę morską, której detonacja wyłączyła go z działań na ponad 3 lata! Jednostka powróciła do służby dopiero w grudniu 1942 roku. Od początku roku następnego roku HMS Belfast działał w osłonie konwojów arktycznych. W  toku działań, wraz z dwoma innymi krążownikami, stawił opór niemieckiemu pancernikowi Scharnhorst i walnie przyczynił się do jego osaczenia i późniejszego zatopienia w grudniu 1943 roku. W 1944 r. kontynuował osłonę konwojów arktycznych, zdążył jednak wziąć udział we wspieraniu alianckiego lądowania w Normandii w czerwcu 1944 roku. W lipcu tego samego roku HMS Belfast rozpoczął remont, który przeciągnął się aż do końca II wojny światowej w Europie. Jednostka w okresie 1950-1952 z powodzeniem uczestniczyła w wojnie koreańskiej. W 1963 r. HMS Belfast został wycofany z służby, a od 1971 roku pełni rolę okrętu-muzeum.