Airfix 55110 Focke Wulf 190A-8 (Starter Set)

Focke-Wulf Fw-190 to niemiecki, jednosilnikowy, samolot myliwski o konstrukcji w pełni metalowej, z zakryta kabinš w układzie dolnopłata z okresu II wojny wiatowej. Fw-190 był uważany przez pilotów za samolot lepszy od Messerschmitta Bf-109. Wolnonony dolnopłat z pracujšcym pokryciem Fw-190 opracowano na zamówienie Luftfahrtministerium, złożone jesieniš 1937 roku. Kurt Tank przedłożył dwie propozycje napędu - w pierwszej - przewidujšc chłodzony cieczš silnik Daimler-Benz DB 601, a w drugiej - nowy silnik gwiazdowy BMW 139. Wybrano ten ostatni, a rozpoczętymi wiosnš 1938 roku pracami kierował Obering R. Blaser. Pierwszy prototyp Fw-190V1 był gotowy w maju 1939 roku, a oblatał go w Bremie 1 czerwca 1939 roku kapitan Hans Sander. Drugi prototyp, FW-190V2, uzbrojony w dwa karabiny maszynowe MG131 i dwa MG17 - wszystkie kal. 7.92 mm, oblatano w padzierniku 1939 roku. Dla zmniejszenia oporów aerodynamicznych oba były wyposażone w tunelowy wlot powietrza w kołpaku migła, lecz problemy z przegrzewaniem się silnika spowodowały powrót do sprawdzonego rozwišzania osłon w postaci piercienia NACA. Zanim na dobre rozpoczęto testy owych prototypów juz zapadła decyzja o zastšpienia silnika BMW 139 mocniejszym, lecz dłuższym i cięższym BMW 810. Wymagało to wielu zmian, wzmocnienia struktury i przesunięcia kabiny do tyłu, co póniej stało się z kolei ródłem kłopotów z położeniem rodka ciężkoci. Plusem okazało się usunięcie problemów z przenikaniem spalin i przegrzewaniem wnętrza kabiny wskutek bezporedniego jej sšsiedztwa z silnikiem BMW 139. Z trzeciego i czwartego prototypu zrezygnowano, a Fw-190V5 z nowym silnikiem został ukończony na poczštku 1940 roku. Póniej otrzymał on skrzydła o powiększonej o metr rozpiętoci ( z pierwotnej 9.5 m ), przez co stał się o 10km/h wolniejszy, lecz wzrosła za to prędkoć wznoszenia i poprawiła się zwrotnoć. Oznaczono go Fw-190V5g, a wariant z krótszym skrzydłem Fw-190V5k. Pierwszych siedem maszyn serii informacyjnej Fw-190A-0 miało krótkie skrzydło, pozostałe - dłuższe. Pierwsza jednostka operacyjna wyposażona w Fw-190 - 6./JG 26 stacjonujšca w Le Bourget, zgłosiła gotowoć operacyjna w sierpniu 1941 roku i juz od pierwszego spotkania nowego myliwca z brytyjskimi Supermarine Spitfire jego przewaga nad nimi stała się widoczna. W toku wojny powstało kilkanacie wersji tego wietnego samolotu. Maszyny wersji A, wraz s kilkunastoma modernizacjami, pełniły funkcje samolotów myliwskich. Wersje oznaczone jako B oraz C były tylko prototypami myliwców wysokociowych, przeznaczonych do zwalczania bombowców strategicznych, jednak nie weszły do produkcji seryjnej. Wariant D, jako jedyny z samolotów Fw-190, był napędzany nowym silnikiem Jumo 213A o mocy 1750KM i stanowił niemieckš odpowied na samolot P-51 Mustang. Nowy silnik spowodował wydłużenie kadłuba o kilkadziesišt centymetrów. Ten wariant także pełnił zadania przede wszystkim myliwskie oraz myliwca wysokociowego. Liczne warianty wersji F pełniły zadania myliwsko-bombowe, jako bezporednie wsparcia pola walki. Wersja G pełniła taka samš rolę jak F, ale cechowała się większym zasięgiem. W toku całej wojny powstało ponad 20000 egzemplarzy tego jednego z najlepszych myliwców II wojny wiatowej. Dane techniczne (wersja Fw-190A-8): długoć: 9m, rozpiętoć skrzydeł: 10,51m, wysokoć: 3,95m, prędkoć maksymalna: 656km/h, prędkoć wznoszenia: 15m/s, zasięg maksymalny: 800km, pułap maksymalny 11410m, uzbrojenie: stałe-2 karabiny maszynowe MG131 kal.13mm oraz 4 działka MG151 kal.20mm.